Ik vind ze zo ontzettend mooi en kleurrijk! Maar tot nu toe was het er altijd bij gebleven.

Toen ik een tutorial van een kikker in aquarel voorbij zag komen moest ik er weer aan denken en besloot een plaatje van een tree frog op te zoeken. Het natekenen was even een dingetje en ik gooide al bijna het bijltje er bij neer, maar na er eventjes afstand van te hebben genomen vond ik het zo gek nog niet. En toen ik het origineel en mijn tekening op elkaar legde om te kijken of ik de verhoudingen juist had bleek hij helemaal niet zo heel erg van het origineel af te wijken.

Het was heel erg lastig om zelf de 'juiste' volgorde van schilderen te bedenken en om de nuances tussen donker en licht/schaduw en highlights goed te krijgen.
Wat dat betreft vind ik de kop het meest geslaagd, daar ben ik op het juiste moment gestopt. Voor de rest vind ik dat ik wat teveel doorgedraafd ben en teveel en te vaak over dezelfde punten heen heb geschilderd.

De schaduwen op de bladeren vind ik iets teveel van het goede, die hadden wat subtieler gemogen en iets beter vervaagd.

Deze flamingo maakte ik naar een voorbeeld die ik tijdens één van mijn speurtochten naar ideeën tegen kwam. Ik had de schets al een tijdje geleden gemaakt dus ik hoefde hem alleen maar over te nemen in mijn A5 Hahnemuhle watercolor book. 

Over de kleuren hoefde ik niet lang na te denken en gebruikte vrijwel dezelfde als voor de andere flamingo. 

Zonder spetters vind ik een aquarel niet af dus ook dit keer spetterde ik er lustig op los maar heb het nog redelijk bescheiden weten te houden.

De tekening had ik gelukkig al eerder gemaakt in mijn A5 Hahnemuhle watercolor book en aquarellen maak ik bijna nooit in 1x dus ik zat er telkens niet heel lang.

Ik moet altijd even afstand nemen voor ik verder ga na de eerste laag, altijd even een nachtje erover slapen want 9 van de 10 x ben ik niet tevreden over hoe het er uit ziet.

Vaak ga ik de volgende ochtend even kijken, mijn geheugen weer opfrissen, en raar genoeg vind ik het dan vaak 'helemaal zo gek nog niet'. En vanaf dat moment ga ik dan bedenken hoe ik het verder voor me zie en verder ga.

Deze libelle maakte ik aan de hand van een tutorial van Ellen Crimi Trent maar ik wist dat ik hem niet helemaal hetzelfde wilde. Ik vond het ruitjespatroon dat zij op de vleugels maakte nl niet zo geweldig en combineerde het daarom met iets wat ik gezien had.

Het contrast tussen het 'strakke' lijf van de libelle en de vervagende vleugels vind ik zelf ontzettend mooi. Niet dat ik het perfect vind, hahahaha dat zou uniek zijn, maar ik vind het wel aangenaam om naar te kijken. En zoals elke keer genoot ik er van om het te doen!